Girly issues - the happy end

Δεν ξέρω αν θυμάστε αυτό το ποστ... Που σας είχα ζαλίσει σχετικά με το τι χρώμα και σχέδιο μπλούζα να πάρω, που να ταιριάζει με παντελόνι, κράνος, γάντια, μηχανάκι, ζώδιο, ωροσκόπο, πλανητικό σύστημα, φένγκσούι και άλλα τέτοια... Που είχα βγάλει μέχρι και ψηφοφορία για να δω γνώμες. Που μου στέλνατε πμ και κράζατε την μία ή την άλλη επιλογή?

Ε λοιπόν. Πάρθηκε απόφαση και ακόμα καλύτερα, πάρθηκε και μπλούζα !
Φυσικά, ως γυναίκα, άλλαξα ίσα με 340000 φορές τα μυαλά μου και τελικά κατέληξα, όχι στην 1η, όχι στην 2η, όχι στην 3η, ούτε στην 4η επιλογή.

Κατέληξα σε αυτή:

Βέβαια όταν ήταν να την πάρω, ψιλομιρμίρισα λίγο στον Χάρη, οτι τέλος πάντων... ωραία είναι αλλά να.... Δεν είναι και πολύ γυναικεία...

Εκεί έφαγα ένα μίνι κράξιμο, τύπου "αν θες να δείχνεις κοριτσάκι, ξεκίνα με το να βγάλεις τις νεκροκεφαλές από το κράνος σου!"

He got a point there....

Τελικά όμως, και ωραία είναι, και με γάντια, κράνος, παντελόνι, μηχανάκι πηγαίνει, και πολύ πορτοκαλί ΔΕΝ είναι, και γενικά, εμένα μ'αρέσει :)

Συμπλέκτης, πίσω φρένα και γκάζι...

Την περασμένη Κυριακή, βρέθηκα με την Μαρία σε ένα ωραιότατο και τεχνικότατο πιστάκι, στο Καλαμάκι. Ούτε 40 λεπτά από το σπίτι μου, και τα μηχανάκια ήταν ήδη κάτω από το τρέηλερ... Είναι από αυτές τις φορές που δεν έχει νόημα να γράφω κατεβατά, αλλά αυτό που μου έμεινε από 2 ώρες οδήγησης εκεί μέσα, είναι οτι επιτέλους, μου εξήγησαν ΚΑΙ ένοιωσα, πώς γίνεται το μπάσιμο στις στροφές, με πίσω φρένο. 

Γνωστή διαστροφική οδηγός η δικιά σας, φρενάρω σχεδόν πάντα 100% με μπροστινό. Μετά από 2 ώρες στο πιστάκι του Πωλ, πρέπει να κατάφερα κάπου στις 3 φορές να μπω σωστά σε στροφή, με συμπλέκτη και πίσω φρένο, και να βγω επίσης σωστά από αυτήν, με συμπλέκτη και γκάζι. Τις υπόλοιποες 399.999.999 στροφές που έκανα ανεπιτυχώς θα προτιμούσα να μην τις αναφέρω.

Το θέμα είναι οτι από την μια, επιτέλους "ένοιωσα" την αίσθηση του να μπαίνεις σωστά - και από την άλλη, την επόμενη φορά, ελπίζω να μην είναι 3 οι σωστές στροφές αλλά περισσότερες. 4 ας πούμε... 

:)

Μεγάλος ήρωας της ημέρας ήταν ο Πωλ. Ο οποίος για αρχή, μου σέταρε σωστά τις αναρτήσεις μου που ήταν μαλακές ωσάν αλοιφή. Και στην συνέχεια, ξανά και ξανά και ξανά διόρθωνε εναλλάξ εμένα και την Μαρία. Την στάση μας, τα φρένα μας, τα μυαλά μας ενίοτε.
Τι κρίμα να μην είμαστε πιο κοντά - την γλίτωσε βέβαια, γιατί θα του κατσικωνόμουν κάθε ΣΚ όλη μέρα και θα τον έπρηζα - αλλά τέλος πάντων, έστω και μια φορά, καλύτερα από καμία :)