Chris Birch

Riding motorbikes is supposed to be fun.
People start getting carried away with trying to find the right sponsors, trying to win, beat all of their mates and all of that.
You have to remember why you got into dirt bikes to begin with. It’s all about the joy of riding the bike and ripping around in the bush.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Dirty Girls - the New Generation

Σαν να έχουμε αρχίσει να αυξανόμαστε οι γυναίκες στο βουνό! Νέο αίμα, νέα μηχανάκια, νέες δοκιμές και προσπάθειες! Πολύ όμορφο συναίσθημα!

Άντα - το αστεράκι






Μαρία & μι


μι αςς ον 300 2Τ


και η αγαπημένη μου :)


Αθηνά ον 300 2Τ


It's a girls thing...






Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Σαββατοκύριακο φουλ

Σάββατο πρωί και με κοιτάει από την γωνία, όλο ανυπομονησία...

"Τι θα γίνει μαντάμ? Θα με βγάλεις καμιά βόλτα? θέλω να βρω τους φίλους μου στο βουνό, τα άλλα δίχρονα!"

"θα βρεις και εσύ την παλαβή την φίλη σου, να κάνουμε κανα γύρω όλοι μαζί"

Την Κυριακή, είπαμε να πάμε στα Μέγαρα. Για χαμηλές πτήσεις και για χαλαρή χωματοβολτούλα

και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, για παγωτό, στο τελείωμα.
Σοκολάτα, Φράουλα και Κρέμα με καραμελωμένα Αμύγδαλα...

ΜΧ όπως λέμε μύξα...

Την Δευτέρα είχα την καλή ιδέα να πλύνω το ακριδάκι μου, πλην όμως ξέμεινα αρκετή ώρα να πλατσουρίζω στα νερά, μουσκεύοντας παντελόνια, παπούτσια, κάλτσες. Σε συνδυασμό με μια σοβαρή έλλειψη ύπνου, δεν άργησε η Τρίτη να ξημερώσει περίεργα.
Σαν να μην μπορούσα να σηκωθώ. Σαν να με πονούσαν τα κόκαλα, σαν να κοτοπούλιαζα στο γραφείο... Όταν κατάφερα και έσυρα το κουφάρι μου πίσω, είδα οτι απλώς είχα αυτά τα βλαμμένα δέκατα (37.8) που χωρίς να σου κάνουν πυρετό, σε τσακίζουν.
Τρίτη και Τετάρτη λοιπόν, περάσαμε αγκαλιά με Comptrex Cold, χαρτομάντηλα, ΠΟΛΛΑ χαρτομάντηλα, και ύπνο. Όταν δεν ήμουν στην δουλειά, ήμουν στο κρεββάτι και κοιμόμουν. Σαν το ζόμπι ένα πράγμα...
Η Πέμπτη όμως, σαν να μου ξημέρωσε κάπως καλύτερα... Έπιασαν τα μικρά πράσινα χαπάκια? Έπιασε ο ύπνος? Έπιασε το φιλότιμο? Δεν ξέρω. Πάντως το πρωί ήμουν καλά, και το απόγευμα ήμουν καβάλα.
Διότι το ακρίδι έπρεπε να βγει την βόλτα του.
Χμ. Τι να πω... το μεν πνεύμα πρόθυμο, το σώμα όμως, κάθε λίγο έπρεπε να σταματάει για να φυσάω την μύτη μου. Γιέεεεεεεεεεεεαααα... Πολύ κορίλα λέμε. Μύξα και ΜΧ... πολύ στάιλ...

Καλά ντάξει, μην γκρινιάζω, καλά ήταν, καλύτερα από το να έμενα σπίτι...
Το βραδάκι, είχε όπως κάθε Πέμπτη, pomexotic στο Garden4, με την Μαρία, για το εβδομαδιαίο μας εντουρομοτοκροσοπροπονητικοαγωνιστικό κουτσομπολιό.

Και λίγος Αντουάν, για να μην ξεχνιόμαστε...

από το 3.08 και μετά, πρέπει να πειραματιστώ σύντομα... το πιο πριν, δεν ξέρω... αργεί ακόμα!