Ζητείται: κοπέλα για παρέα σε βουνίσιες εξορμήσεις enduro

Το έχω πλέον εμπεδώσει, οτι όντως, στο βουνό δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο το φύλο, αν θέλεις να κάνεις ή μάθεις κάτι και να περάσεις καλά.

Εξ ίσου καλή παρέα με τις γυναίκες είναι και οι άντρες, όταν ξέρουν να φερθούν σαν φίλοι και όχι σαν γαμπροί. Μπορώ να πω οτι το γέλιο που έχω κάνει με φίλους στο βουνό, είναι από τα καλύτερα γέλια. 

Αλλά όπως και να το κάνω, αλλιώς είναι η γυναικεία παρέα. Όπως στην ιππασία είμαστε παρεάκι τρεις κοπέλες και κάνουμε μαζί τις δουλειές, τις αγγαρίες, τις προπονήσεις και τους αγώνες, έτσι θα ήθελα και μια παρέα για το εντούρο...

Να κανονίζουμε τις βόλτες και τις προπονήσεις μας, να βλέπουμε μαζί κανέναν αγώνα, να πέφτει το αντίστοιχο γκόσσιπ, να χαζεύουμε στολές και μηχανάκια...

Να βγαίνουμε μαζί στο βουνό, να μπουγαδιάζουμε τα κατσίκια μας παρέα, να κανονίζουμε και καμιά μοτο-εκδρομή για οδήγηση εκτός του Αττικού ουρανού. Ακόμα ακόμα, να κανονίζαμε κανένα ταξίδι στην Γαλλία να βλέπαμε μαζί αγώνα Super Enduro, τρώγοντας τις γνωστές γαλλικές κρέπες, και παίρνοντας αυτόγραφα από Γαλλίδες, Αγγλίδες και Πορτογαλλέζες "πιλότους". Πιθανόν δε, να έπεφτε και κανα σπρωξίδι για να βγούμε μαζί τους φωτογραφίες!

Ή θα μπορούσαμε να κανονίζαμε από κοινού προπονήσεις ποδηλάτου, ή κολύμπι ή όποιο άλλο σπορ τέλος πάντων θα μπορούσε να δουλεύει συμπληρωματικά. Και μετά, θα μπορούσαμε να τρέχαμε μαζί σε κάποιον αγώνα, να έχει η μία να παρακινεί και να ανταγωνίζεται την άλλη, να χαιρόμαστε μαζί στον τερματισμό, να ξενερώνουν μέχρι και τα μουστάκια μας από αναποδιές ε και γενικά, να γινόμαστε ομάδα.

Έχω δε ένα σωρό φίλες στο ρημαδοFB όπου τα κάνουν όλα αυτά, ακριβώς ή περίπου όπως τα περιγράφω. Απλώς είναι εκτός συνόρων.

Και για να καταλάβετε τι εννοώ...

Kristina Lehmann 

Nicky Rische - φίλη της Kristina, πάνε μαζί σε βουνό και προπονήσεις

Heike Petrick & Nici Troger σε αγώνα

 και τελειώνοντας με τις Γερμανίδες...

 Heike petrick  Sabrina Kauke και Nina Oppenländer, τερματίζοντας στο ISDE 2013

Και λίγο παραδίπλα οι Γαλλίδες...

Παρεάκι στις προπονήσεις

Juliette Berrez, Geraldine Fournel, Marion Gimbert, εκδρομή στην θάλασσα

Juliette Berrez, Geraldine Fournel και άλλη μια, σε βαν κατά την διάρκεια προπόνησης.
Ζηλεύω :(

Παρεάκι στους αγώνες

Caro Duchene, Blandine Dufrene

Marion Gimbert, Juliette Berrez

Και στον αγώνα, σκυλιά!

Juliette Berrez

Οπότε φαντάζομαι οτι η Μικρή μου Αγγελία θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι:

"Ζητείται κοπέλα, άνω των 18 ετών, κάτοχος μηχανής endurο, κάτοικος Αττικής, αξιόπιστη και με διάθεση για συνοδήγηση με άλλη κοπέλα, χωμάτινες βόλτες και προπονήσεις, αγώνες προαιρετικά".

Άρνηση 2...

Θέλοντας να ξεπεράσω την όποια ψυχολογική μαλακία με είχε πιάσει την περασμένη Κυριακή, αποφάσισα να ξανακαβαλήσω μεσοβδόμαδα, το απόγευμα την Τετάρτης.

Η αλήθεια είναι πως για Ιούλιο μήνα, έχουμε φανταστικές μέρες... Βραδιάζει αργά, δεν κάνει αφόρητη ζέστη και από τις 18.00 και μετά, στο βουνό, πιάνει να δροσίζει κιόλας!

Για αρχή, να πω οτι με έπιασε η ίδια μαλακία. Υπόταση, τάση για εμετό, αδυναμία... δικαιολογίες τύπου "αααααααα έχει Παρα 5, να κάτσω να δω λίγο", ρίγος, κρυάδες και άλλα τέτοια ωραία.

Για άλλη μια φορά, ζόρισα εαυτόν, ντύθηκα, το έβγαλα, καβάλησα και πήγα 5 μέτρα.

Μετά σταμάτησα γιατί τέλος πάντων και αυτό το μπουζί μια φορά στο 3μηνο θέλει μια αλλαγή...

Προς μεγάλη μου έκπληξη, ούτε ξενέρωσα, ούτε αγχώθηκα, ούτε τίποτα. Πήγα, βρήκα μπουζί, μπουζόκλειδο (μα τα βρήκα και τα 2 ?!?!?!) άλλαξα, ξανάβαλα κράνος, καβάλησα, έφυγα!

Φτάνοντας στα πιστάκια, είδα οτι για άλλη μια φορά ήμασταν εγώ και οι σκύλοι. Μεχχχ δεν πειράζει. 

Έκανα το ζεσταματάκι μου, έκανα διάλειμμα, ξαναμπήκα, ξαναβγήκα, ξαναμπήκα. Την 3η φορά ομολογώ οτι χάζευα λίγο και παραλίγο να φάω 2 φορές τούμπα, πλην όμως, την γλίτωσα.

Ενθουσιάστηκα επίσης, που είδα οτι με τον τρόπο που πειραματίζομαι να οδηγώ, φρενάρω πολύ λιγότερο και πατάει κάτω το ΚΤΜ πολύ καλύτερα - συν του ότι έχω μια αμυδρά εντύπωση οτι όντως πάω λίγο πιο γρήγορα. Καλά, έχω άλλα θέματα να λύσω που είναι πιο σημαντικά, αλλά μιας και ως γνωστόν πάω σαν την κλώσσα, δεν κάνει κακό να προσπαθώ να ανοίγω λίγο το γκαζάκι μου...

Κάποια στιγμή ψιλοβαρέθηκα και πήγα από δίπλα στο ΜΧ κομμάτι. Εκεί είχαν μαζευτεί κάτι πιτσιρίκια με ποδήλατα και ευτυχώς πρόλαβα να φρενάρω γιατί παραλίγο να αντάλλασσα οδοντοστοιχία με ένα από αυτά - βλέπε πάμε κόντρα στην φορά ο ένας του άλλου και θα τα πούμε στην στροφή...

Κάποια στιγμή, πέρασε και ο Ηλίας, ο οποίος όπως δήλωσε - είδε σκόνη και μπήκε να δει. Α ρε σύνδρομο στέρησης που μας πιάνει τα καλοκαίρια... Τον βλέπω σε λίγες μέρες να γυρίζει στα πιστάκια - αν κρατήσει ο καιρός!

Με έβγαλε και φωτογραφία στο γνωστό αλματάκι. Μα τι πλάκα που έχει... Πάμε, παίρνουμε όσο μπορούμε φόρα από την στροφή να το πηδήξουμε, όσο είμαστε στον αέρα νομίζουμε οτι κάνουμε κανα τρελό άλμα, και μετά βλέπουμε τις φωτογραφίες, να πηδάμε εφημερίδες, περιοδικά, φυλλάδες, μενού εστιατορίων και άλλα τέτοια δυσθεώρητα ύψη...

Στα τελειώματα της ημέρας και αφού είχε πιάσει λίγη ψύχρα και η βενζίνη όλο και λιγόστευε στην ρεζέρβα, μάζεψα το ακρίδι μου και το γύρισα στην φωλιά του, χαρούμενη και κομμάτια. 

Ε είμαι και λίγο ντεφορμέ με αποχή 2 μηνών και βάλε από οποιαδήποτε γυμναστική...

Θέλω να ελπίζω οτι τα ερχόμενα Σαββατοκύριακα αλλά και Τετάρτες, θα ξεπερνάω κάθε φορά και πιο γρήγορα αυτό το πράγμα και θα βελτιώνομαι και από λίγο κάθε μέρα. Θα πρέπει να εξετάσω και το ενδεχόμενο να μάθω επιτέλους να κατεβαίνω ελεγχόμενα μια κατηφόρα...

Το βραδάκι, προς επιβράβευση του εαυτού μου, μοιράστηκα με το αδελφάκι μου μια πίτσα Dominos και αφού κουκουλώθηκα καλά καλά, κοιμήθηκα. Αυτό πάλι? Ιούλιο μήνα και να κρυώνω τα βράδια? Πάει, γίναμε και πολύ Ευρωπαίοι τελικά...