Chris Birch

Riding motorbikes is supposed to be fun.
People start getting carried away with trying to find the right sponsors, trying to win, beat all of their mates and all of that.
You have to remember why you got into dirt bikes to begin with. It’s all about the joy of riding the bike and ripping around in the bush.

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Μαυρόγατο ή πως να αποδέχεσαι την γκαντεμιά σου...

Στην ιππασία, έχει καταντήσει ανέκδοτο η περίπτωσή μου. Όποτε κανονίζω προπόνηση, θα βρέχει. Αν κάνω οτι την ακυρώνω, ανοίγει ο ουρανός, χαρά Θεού. Αν την ξανακανονίσω, μαύρα σύννεφα παντού. Καλά, εσύ που διαβάζεις μπορεί να μην το πιστεύεις, αλλά έχω τουλάχιστον 10 άτομα για μάρτυρες - σε σημείο να μου λένε να μην κανονίσω ιππασία την τάδε μέρα, γιατί θέλουν να πάνε βόλτα.
Η γκαντεμιά μου λοιπόν, φαίνεται να με έχει ακολουθήσει και στο μηχανάκι, μιας και κάθε φορά που επιχειρώ να τρέξω έναν αγώνα, ποτέ μα ποτέ δεν μπορεί να γίνει με τον απλό και τυπικό τρόπο. 
Ποτέ. 
Θα αφήσω στην άκρη όλες τις προηγούμενες μαυρογατίσιες φάσεις μου, και για την πλάκα και μόνο, θα σχολιάσω το τι γίνεται και θα γίνει μέχρι τον αγώνα στο Λουτράκι.

Τρίτη 6/10
Αρχίζω λέγοντας οτι γνωρίζοντας την γκαντεμιά που με δέρνει, πήγα το ΚΤΜ δύο εβδομάδες πριν για σέρβις.
Περιμένουμε την μαμάΚΤΜ να μας στείλει το πιστόνι όταν θα το έχει διαθέσιμο.
Πράγμα που σημαίνει οτι ΑΝ είμαι τυχερή, το μηχανάκι θα το στρώσω για τον αγώνα την Παρασκευή το βράδυ.

Κυριακή 18/10
Την Κυριακή προ του αγώνα, πήγα με δανεικό μηχανάκι βόλτα στο Λουτράκι (να'ναι καλά ο Σταύρος που τα κανόνισε όλα).

Βλέποντας λίγο το πώς θα είναι το χώμα στην περιοχή, τις ανηφοροκατηφόρες, και το διάστημα που δεν έχω καβαλήσει μηχανάκι, άρχισα να σκέφτομαι μήπως δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να τρέξω ΑΥΤΟΝ τον αγώνα. 
Και κοίτα τώρα πώς δουλεύει η μαυρογατίαση:
Υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα προλαβαίναμε να ετοιμάσουμε το μηχανάκι για τον αγώνα, και παρά τις προετοιμασίες μου και την καλή μου πρόθεση, δεν θα έτρεχα τον αγώνα.
ΑΛΛΑ
Επειδή προβλέπεται να είναι ένας αρκετά δύσκολος αγώνας ΚΑΙ δίνει προγνωστικά για βροχή όλη την εβδομάδα και το Σάββατο, οπότε μπορεί και να μην με πείραζε να έχω μια δικαιολογία στον εαυτό μου να μην τρέξω, 
ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ
προβλέπω οτι τελικά το μηχανάκι μου θα είναι έτοιμο, και θα τρέξω έναν αγώνα που ξέρω οτι θα είναι παλούκι. 
Είμαι περίεργη μέχρι την Παρασκευή το απόγευμα να δω τι θα γίνει...

Update edit:
Τρίτη 21/10
Έχει μπουκώσει η μύτη, έχουν ανέβει δέκατα.
Νοιώθω σαν να παίζω με την τύχη μου αυτό το χαζό παιχνίδι που κοιτιέσαι με τον άλλον στα μάτια και χάνει όποιος τα κλείσει ή κατεβάσει πρώτος.
Στα καλά, γενικά, είμαι πεισματάρα σαν μουλάρι και συνήθως κέρδιζα.
Στα κακά, η τύχη μου είναι ίδια εγώ. Ξεροκεφαλιά  vs γκαντεμιά...

Panadol και Γάτα. Για άμεση ανακούφιση.
Δική μου δηλαδή, την Νάτα δεν την βλέπω και πολύ ανακουφισμένη...

Update edit:
Πέμπτη 22/10
Η μύτη εξακολουθεί να είναι μπουκωμένη, τα δέκατα έχουν εξαφανιστεί, να'ναι καλά οι χιλιάρες βιταμίνες του μπαμπά και τα παναντόλ κολντ εντ φλου.
Χθες έκανα για πρώτη και ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά στη ζωή μου γιόγκα. Γιατί δεν μου έφτανε μια ώρα γυμναστική, μου φάνηκε καλή ιδέα να δοκιμάσω και γιόγκα. Φάση, εντάξει μωρέ, πόσο να κουραστώ, ίσα ίσα κάνει καλό στην ισορροπία. Ναι καλά. Δεν ξέρω τι απ'όλα που κάναμε ήταν αυτό, αλλά ο δεξιός μου ώμος, χτυπημένος από καλλιτεχνική πτώση από ίππο, επί εμποδίου, κλαίει από τον πόνο... Με βλέπω να προσθέτω στο panadol και ένα Xefo Rapid. Έτσι, για την ποικιλία...
Στα καλά νέα: το μηχανάκι μου είναι έτοιμο, και μπορώ να το πάρω!
Στα κακά νέα: ρίχνει σαλοτραπεζαρίες νερού. Να δω πώς θα το στρώσω χωρίς να πάθω πνευμονία...

Update edit:
Παρασκευή 23/10
Δεν πήρα ακόμα το μηχανάκι, θα πάω το απόγευμα νωρίς όμως, και θα ασχοληθώ μαζί του μέχρι να με βαρεθεί ο Χάρης να κάνω πάνω κάτω μπροστά από το μαγαζί.
Δεν έχω βρει τρόπο να κατεβάσω το μικρό μου στο Λουτράκι, αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρει κανείς, θα το ετοιμάσω 100% μέχρι την Παρασκευή το βράδυ και θα δω τι θα γίνει.
Το Σάββατο θα πάω να περπατήσω τις ειδικές.
Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να βρεθεί κάποιος τρόπος να το κατεβάσω εγκαίρως.
Στην χειρότερη περίπτωση, το μηχανάκι θα μείνει Αθήνα κι εγώ θα μείνω στο Λουτράκι να δω τον αγώνα και να βοηθήσω όπου μπορώ ή χρειάζεται.
---
11:28
Όσο περνάει η μέρα, με πιάνει μια απογοήτευση. Από ψυχολογία, είναι γνωστό οτι πάσχω. Ούτε εμπιστοσύνη σε εμένα έχω πολλή, ούτε αισιοδοξία. Δεν νομίζω οτι θα καταφέρω να τρέξω αυτόν τον αγώνα. Ακόμα κι αν τελευταία στιγμή βρεθεί λύση και πάρω το μηχανάκι στο Λουτράκι, με τέτοια ψυχοβγαλσία, και τέτοια ψυχολογία, ούτε την μισή διαδρομή δεν θα καταφέρω.
Εγώ και το μισοάδειο μου ποτήρι...
---
12:50 Plot twist
Το μηχανάκι θα είναι απόψε στο Λουτράκι !!!
Πιστεύω τόσα σκαμπανεβάσματα η ψυχολογία μου, ούτε καρδιογράφημα να ήταν...

Τώρα αυτά που πρέπει να κάνω εγώ είναι:
1. Να κρατήσω γενικά την ψυχραιμία μου και να μην φρικάρω με το παραμικρό
2. Να μην με αφήσω να μου ρίξω την διάθεση και την ψυχολογία στον αγώνα, γιατί την βλέπω την δουλειά, θα κολλήσω κάπου, δεν θα μπορώ να ξεκολλήσω, και θα αρχίσω τα μίζερα "και τι θέλω εγώ εδώ, και δεν καθόμουν σπίτι μου, που πάω και σε αγώνες, τρομάρα να μου 'ρθει" κλπ...
3. Να τάξω την Άρτα και τα Γιάννενα στον Σταύρο τον Ματνζώρο, αφού είναι ο 80% λόγος που θα καταφέρω να τρέξω σε αυτόν τον αγώνα!
Και βόλτα πήγαμε την Κυριακή, και με την μεταφορά θα με βοηθήσει, και θα περπατήσουμε τις ειδικές μαζί, και διάφορα... Χωρίς τον Σταύρο, την Κυριακή θα ήμουν σπιτάκι μου και θα κατέβαζα τα χειμωνιάτικα από την ντουλάπα...
Είμαι ανάμεσα σε γαλακτομπούρεκο και σοκολατόπιτα. Κάπως πρέπει να ανταποδώσω τόση καλοσύνη... :)