Και ναι λοιπόν! Βγήκε το 12, μπήκε το 13, ενθουσιασμός! Σε ένα ονειρικό μέρος της Ηπείρου, κοντά στα Αλβανικά σύνορα, αλλάξαμε χρονιά, τσουγκρίσαμε ποτήρια, ευχηθήκαμε και κάτσαμε να φάμε το κυνήγι μας...
Το ωραίο κάθε Σεπτέμβρη που αρχίζει η ακαδημαϊκή χρονιά και κάθε Γενάρη που αρχίζει η ημερολογιακή χρονιά, είναι τα σχέδια που σκέφτεται ο καθένας για την νέα χρονιά. Τι θέλει να κάνει, τι ονειρεύεται να κάνει, τι πραγματικά θα προσπαθήσει να κάνει. Και οι μικρές ανασκοπήσεις της χρονιάς που πέρασαν, με ένα χαμόγελο μελαγχολίας. I am my past, my present and my future όπως λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι σε κάτι κρίσεις φιλοσοφίας...
Έτσι λοιπόν κι εγώ, νοερά - και τώρα γραπτά, είχα κάνει μια μικρή ανασκόπηση, με την ερώτηση "σαν σήμερα, άλλες χρονιές πού ήσουν και τι έκανες σχετικά με το εντούρο" ?
Δεκέμβρης 2010:
Ήμουν ακόμα με το τερατάκι μου το 350 και λίιιιιιιγο πριν τα Χριστούγεννα, κατάφερα και έσπασα το πόδι μου στα πιστάκια του Παπάγου. Στο δεξί. Τα 3 από τα 5 μετατάρσια. Και ΑΦΟΥ έπεσα και τα έσπασα και με σηκώσαν, έβαλα μπροστά με το σπασμένο μου πόδι την μανιβέλα και πήγα για έναν 3ωρο καφέ με την φίλη μου την Μάγδα από το Κιλκίς. Μόνο την επόμενη αποφάσισα να πάω νοσοκομείο να το δούνε - μιας και δεν χώραγε ούτε σε κάλτσα από το πρήξιμο.
Γενάρης 2011:
με σπασμένο ακόμα το ποδαράκι μου και με τις πατερίτσες υπό μασχάλης, παρακολούθησα έναν αγώνα μεταξύ scramble και enduro στην Παλαιά Φώκαια...
Δεκέμβρης 2011:
26 Δεκεμβρίου πήγαμε με την Μαρία στο LPZ fun cross Ranch και λιώσαμε από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα... Όλη μέρα γυρίζαμε, άλματα, μπερμς και ξανά άλματα... Νομίζω λίγες φορές είχα ευχαριστηθεί τόσο πολύ οδήγηση σε πίστα!
Γενάρης 2012:
Στα πιστάκια Παπάγου όπου μόλις έναν χρόνο πριν είχα σπάσει το πόδι μου, είχαμε μαζευτεί φοβερή παρέα αρκετών ατόμων, και κάναμε εναλλάξ χαβαλέ και γύρους τα πιστάκια. Είχαμε περάσει φανταστικά, είχαμε βγάλει άπειρες φωτογραφίες, και η χρονιά είχε μπει σίγουρα καλά :)
Δεκέμβρης 2012:
Τίποτα... έχοντας αλλάξει πολλά πράγματα στις σχέσεις, τις παρέες και τις καταστάσεις, κάθε μήνα μέσα στο 2012 γινόταν όλο και πιο δύσκολο να κανονιστεί χαλαρά μια συνάντηση ή βόλτα ή προπόνηση... Δεν λέω... έκανα για το "καλό" και τον αποχαιρετισμό της χρονιάς μια μικροεξόρμηση, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο...
Γενάρης 2013:
Εντάξει. Δεν είχε πίστα φέτος. Δεν είχε όμως και σπάσιμο οστών! Είχε μάζωξη της παρέας στα γνωστά πιστάκια, χαβαλέδιασμα, ανταλλαγή κατσικιών (από 125 σε 400... πολιτισμικό σοκ) και στο τέλος, καφέ με τα παιδιά ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΓΔΑ !!! Όχι κι άσχημα :)
Τέλος για τις προηγούμενες χρονιές... Ορίστε λοιπόν τι σκέφτομαι και τι ονειρεύομαι για την νέα χρονιά - με την επιφύλαξη βέβαια, οτι συνήθως ούτε τα μισά δεν πετυχαίνω. Από την άλλη βέβαια, ποτέ δεν έβλαψε κανέναν να ονειρεύεται και να έχει στόχους. Και αν τους πετύχω, τόσο το καλύτερο !!!
- Για το 2013, αυτό που θέλω να προσπαθήσω, είναι να τερματίσω 3 γύρους έστω και σε έναν αγώνα Κυπέλλου Εντούρο. Ξέρω οτι είναι δύσκολο, δεδομένης της φυσικής μου κατάστασης και των ωρών που (δεν) έχω στην σέλα, αλλά έστω και μια φορά, αν το παλέψω, πιστεύω θα τα καταφέρω. Ελπίζω δηλαδή.
- Επίσης... θέλω να οδηγήσω στην πίστα ΜΧ στην Θήβα. Δεν ξέρω γιατί μου έχει κάτσει. Έτσι, απλά, την είδα σε φωτογραφίες, μου άρεσε, θέλω να δοκιμάσω. Πλάκα θα έχει...
- Και κάτι ακόμα... Θα ήθελα να μπορούσα να έτρεχα ΠΠΕ φέτος. Όχι όλους τους αγώνες. Αλλά θα ήθελα να φτάσω το οδηγικό μου επίπεδο σε τέτοιο σημείο που να μπορώ να ολοκληρώνω άνετα έναν γύρο ΚΑΙ να κάνω σχετικά καλύτερους χρόνους στις ειδικές.
Καλά. Τον ουρανό με τ' άστρα έχω ζητήσει σε 3 προτάσεις, αλλά έχω άλλη μια επιθυμία για φέτος.
Θα θελα, εκτός από την αδελφή μου, να έρθει καμιά φορά και το αγόρι μου να με δει σε αγώνα... Αν μη τι άλλο, πιστεύω οτι θα ντραπώ να εγκαταλείψω αν ξέρω οτι με περιμένει στο τέλος...
Για να δούμε λοιπόν τι θα γίνει φέτος...
