ΜΧ όπως λέμε μύξα...

Την Δευτέρα είχα την καλή ιδέα να πλύνω το ακριδάκι μου, πλην όμως ξέμεινα αρκετή ώρα να πλατσουρίζω στα νερά, μουσκεύοντας παντελόνια, παπούτσια, κάλτσες. Σε συνδυασμό με μια σοβαρή έλλειψη ύπνου, δεν άργησε η Τρίτη να ξημερώσει περίεργα.
Σαν να μην μπορούσα να σηκωθώ. Σαν να με πονούσαν τα κόκαλα, σαν να κοτοπούλιαζα στο γραφείο... Όταν κατάφερα και έσυρα το κουφάρι μου πίσω, είδα οτι απλώς είχα αυτά τα βλαμμένα δέκατα (37.8) που χωρίς να σου κάνουν πυρετό, σε τσακίζουν.
Τρίτη και Τετάρτη λοιπόν, περάσαμε αγκαλιά με Comptrex Cold, χαρτομάντηλα, ΠΟΛΛΑ χαρτομάντηλα, και ύπνο. Όταν δεν ήμουν στην δουλειά, ήμουν στο κρεββάτι και κοιμόμουν. Σαν το ζόμπι ένα πράγμα...
Η Πέμπτη όμως, σαν να μου ξημέρωσε κάπως καλύτερα... Έπιασαν τα μικρά πράσινα χαπάκια? Έπιασε ο ύπνος? Έπιασε το φιλότιμο? Δεν ξέρω. Πάντως το πρωί ήμουν καλά, και το απόγευμα ήμουν καβάλα.
Διότι το ακρίδι έπρεπε να βγει την βόλτα του.
Χμ. Τι να πω... το μεν πνεύμα πρόθυμο, το σώμα όμως, κάθε λίγο έπρεπε να σταματάει για να φυσάω την μύτη μου. Γιέεεεεεεεεεεεαααα... Πολύ κορίλα λέμε. Μύξα και ΜΧ... πολύ στάιλ...

Καλά ντάξει, μην γκρινιάζω, καλά ήταν, καλύτερα από το να έμενα σπίτι...
Το βραδάκι, είχε όπως κάθε Πέμπτη, pomexotic στο Garden4, με την Μαρία, για το εβδομαδιαίο μας εντουρομοτοκροσοπροπονητικοαγωνιστικό κουτσομπολιό.

Και λίγος Αντουάν, για να μην ξεχνιόμαστε...

από το 3.08 και μετά, πρέπει να πειραματιστώ σύντομα... το πιο πριν, δεν ξέρω... αργεί ακόμα!