Με την Μαρία, προσπαθούμε να βρούμε την χαμένη μας φόρμα, ροή και ταχύτητα...
Κάθε Σάββατο πάμε και καλύτερα, σαν να ξεσκουριάζουμε σιγά σιγά και να ανεβαίνουμε! Αν συνεχίσουμε έτσι, μας κόβω έτοιμες για καμιά Χαλκίδα ή κανένα Άργος - και η Θήβα μας κάνει, και το 120 μας κάνει (μόνο που δεν έχω ιδέα πού είναι οι πίστες εκεί).
Αλλά μπότομ-λάιν, είναι οτι περνάμε ωραία :)
Ο Νότης μου είχε δανείσει το τετράχρονο δυομισάρι του, που σε σχέση με το πουπουλένιο 125αράκι των ονείρων μου, μου κούραζε γρηγορότερα τα χέρια και δίσταζα να το ανοίξω - ως προς το αν θα κατάφερνα να το κλείσω εγκαίρως.
Η εστίαση σε αυτούς τους γύρους είχε δοθεί στο στρίψιμο, να μπαίνουμε δηλαδή στις στροφές και να μην κωλώνουμε να πλαγιάζουμε τα μηχανάκια. Ε, λίγο το κάναμε, λίγο δεν το κάναμε, αλλά κάποια στιγμή, το έπιασα το "feeling" που λένε, πράγμα αρκετά σημαντικό.
Την αίσθηση δηλαδή του να είσαι καθισμένος μπροστά στην σέλα, να πλαγιάζεις το μηχανάκι από την μια, να το πατάς γερά από την αντίθετη, και να έχεις το τιμόνι κοντά σου.
Μια βδομάδα αργότερα, το ξαναέκανα, με το XR της Ζάχης. Δυόμισι κι αυτό, τετράχρονο, και πολύ πιο μαλακό. Έστριβε απίστευτα! Μπορεί ακόμα να θέλω πολύ δουλειά για να στρίβω πάντα σωστά, και σίγουρα θέλω πολύ δουλειά στο μπάσιμο της στροφής, αλλά είναι ωραία να νιώθεις οτι σιγά σιγά πλησιάζεις κάτι σωστό.
Οπότε, δύο τα κρατούμενα:
1. Στο εντούρο πρέπει όταν με το καλό ξανακαβαλήσω, να ξεπεράσω το θέμα της κατηφόρας και
2. Στο ΜΧ (όσο υποτιπώδες κι αν είναι) πρέπει να μάθω το πίσω φρένο και γενικά το μπάσιμο των στροφών.
 |
| Αέρινο 125αράκι - οι αδυναμίες δεν κρύβονται... |
Homework που λένε και οι φιλενάδες μας οι καθηγήτριες Αγγλικών!
 |
| Ε χαζεύω λίγο... |
Και μια με το gang της κατανυκτικής προπόνησης της Μεγάλης Παρασκευής (πότε θα πέσει φωτιά να μας κάψει δεν ξέρω...)
 |
| Όρθιοι από αριστερά: Γιώργος, Γιάννης, Ηλίας, Χάρης, Ευγένιος, Νότης Καθιστοί από αριστερά: Δημήτρης, Σταύρος, τοΜαυρόγατο, Σωτήρης |
τέλω κ εγώ 120! :D
ΑπάντησηΔιαγραφή