Είναι τέλη Ιουλίου και το βουνό μυρίζει σαν Οκτώβρης... Βρεγμένες πέτρες, βρεγμένοι θάμνοι και δέντρα, δροσιά και συννεφιασμένος ουρανός.
Η χαρά του εντουρά.
Μόνο που εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να κοιτάω από το παράθυρο, γιατί αν πάω καμιά βόλτα από κοντά στα μονοπάτια ή στα πιστάκια, θα γυρίσω με κατάθλιψη σπίτι...
Η αναζήτηση μηχανής - και χρημάτων, συνεχίζεται. Θέλω να ελπίζω οτι θα καταφέρω να αγοράσω πάλι ένα μηχανάκι πριν στερέψει ολότελα το απόθεμα αισιοδοξίας μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου