2008-2010... Τρεις χρονιές με το κατσικάκι των πολλών κιλών, με έμαθε πολλά πράγματα. Δυστυχώς όμως, η ανάγκη μου για κάτι πιο ελαφρύ και εύχρηστο έδωσε τέλος σε αυτόν τον δεσμό... Σε κάθε βόλτα, σε κάθε προπόνηση και σε κάθε αγώνα γινόταν απολύτως ξεκάθαρο πως τα χέρια μου δεν μπορούσαν να χειριστούν το βάρος του, ειδικά όταν το πρόγραμμα είχε και πτώσεις. Και επειδή για να είμαι ακριβής, το πρόγραμμα πάντα είχε αρκετές πτώσεις, και κατά συνέπεια, τα χέρια μου μέσα στις πρώτες 2 ώρες ήταν λες και είχα Πάρκινσον, έφτασα να σκέφτομαι σοβαρά το να πάρω ένα 125, ο,τι δηλαδή έπρεπε να είχα κάνει από την αρχή.
2011 μια νέα αρχή!
Και ναι λοιπόν, βρήκα να δώσω το 350 και βρήκα να πάρω 125. Το πήρα, το έβαλα στην κατεμοφωλιά του γκαράζ, το σκέπασα με την κουκούλα του και το άφησα να ξεκουραστεί...
Χωρίς να δώσω χρόνο για μια πρώτη επαφή σε στέκια γνώριμα, η πρώτη μου καβάλα στο 125 ήταν μια εξερευνητική βόλτα στην Πεντέλη με την παρέα παιδιών από το mybike forum. Μαζί με την απόφαση να αλλάξω μηχανή, είχα πάρει επίσης και την απόφαση να βγω από το "καβούκι μου", το πιστάκι του Παπάγου κοινώς, και την πίστα ΜΧ στα Καλύβια, και να αρχίσω να γράφω ώρες πάνω στην σέλα στο βουνό, τόσο σε χωματόδρομους όσο και σε μονοπάτια. Μόνο έτσι θα μπορέσω να αρχίσω την εισαγωγή στο εντούρο.
Φωτό μπάι Ευγένιος...
Η βόλτα στην Πεντέλη με σόκαρε. Μου απέδειξε οτι είχαν δίκιο όλοι όσοι μου έλεγαν να πάρω 125. Η διαφορά με το 350 ήταν τεράστια, ξεκινώντας από τα βασικά. Δίχρονο το ένα, τετράχρονο το άλλο. Τα χέρια μου στο τέλος της ημέρας ήταν ακριβώς όπως και στο ξεκίνημα, χαλαρά και ξεκούραστα! Το μηχανάκι από κάτω μου χοροπήδαγε χαρούμενα και όπου κοίταγα με πήγαινε. Με την προηγούμενη αγάπη, έπρεπε να επιστρατεύω χέρια πόδια, ψυχή και σώμα, με το διχρονάκι απλώς έπρεπε να προσέχω το γκάζι του για να μην το κρεμάω. Και ελιγμούς, και στροφές, και επιτόπου αναστροφές, όλα τα κάναμε... Τα κάνει όλα και συμφέρει που λένε... ε, το αυτό!
Για να μην πω το πόσο ωραία ένοιωθα που επιτέλους ήμουν στο βουνό με παρέα και έβλεπα μέρη που δεν είχα ξαναδεί! Επιπλέον, οι χωμάτινες κυρίες αυξήθηκαν κατά 2, μιας και γνώρισα την Ελίνα και την Αθηνά, όπου έκαναν το εντούρο τους με ένα XR 125 η κάθε μία. ΚΑΙ γυναικοπαρέα κοινώς :)
Στο τέλος της ημέρας , είχα κερδίσει την εμπειρία της οδήγησης της νέας μου μηχανής σε άγνωστο έδαφος με όμορφα τοπία, την γνωριμία με άλλες κοπέλες, και την χαρά του να πηγαίνω βόλτα με φίλους, καθώς και με πιθανούς μέλλοντες φίλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου