Κάνοντας κανείς (βασικά εγώ) μια μικρή (κυριολεκτικά) επισκόπηση των αγώνων που έχω συμμετάσχει, θα παρατηρήσει το εξής. Δεν έχω τερματίσει πουθενά ^_^ χαχχχχ...
Είτε γιατί εγκατέλειψα (με την γλώσσα να κρέμεται) είτε γιατί μου έπαιρνε τόσο χρόνο να φτάσω στον τερματισμό, όσο πήρε και στον φλοιό της γης από υγρή πηχτή μάζα να κρυώσει και να γίνει το γνωστό μας σκληρό (όταν πέφτουμε) έδαφος...
Και πάντα (πάντα? 3 χρόνια καβαλάς κοπελιά!) είχα σε μεγάλη εκτίμηση ΚΑΘΕ κοπέλα που τερμάτιζε σε τέτοιους αγώνες. Είτε αυτή λεγόταν Μάρω, είτε Λένα, είτε Τίμη. Και στόχος μου αν και όταν ξανατρέξω οποιονδήποτε αγώνα είναι να τερματίσω επιτέλους. Σε λογικό χρόνο. Και χωρίς σωματικές απώλειες.
Αλλά στο θέμα μου τώρα.
Στο εντούρο, δεν μπορώ να πω οτι πολυκαταλαβαίνω τι γίνεται στην Ελλάδα, με τις συμμετοχές των γυναικών στους αγώνες. Υπάρχει η κατηγορία EW όπου τέλος πάντων αν έχω καταλάβει σωστά, υπάρχει όχι επειδή τρέχουν οι δεκάδες γυναίκες, αλλά ακριβώς για να στηρίξουν κάπως την γυναικεία παρουσία στους αγώνες. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Στα κύπελλα - αν επίσης έχω καταλάβει καλά, οι γυναίκες τρέχουμε στις "ελαφριές" κατηγορίες, τύπου EB ή κάτι αντίστοιχο και λιγότερο απαιτητικό από τους γύρους των δυνατών αγωνιζομένων. Καλώς ως εδώ. Κατανοητό. Στηρίζουμε την γυναικεία παρουσία στο άθλημα, με την σκέψη οτι αν δεν απογοητεύονται και προσπαθούν και συμμετέχουν και γουστάρουν, ανεβάζουν σιγά σιγά και επίπεδο.
Στο ΠΠΕ λοιπόν, μέχρι και πέρυσι και αν δεν απατώμαι, για να θεωρηθεί οτι μια γυναίκα τερμάτισε έναν αγώνα, αρκούσε να ολοκληρώσει έναν από τους τρεις γύρους. Χεχεχε θυμάμαι οτι η Μάρω γκρίνιαζε οτι ήθελε να γίνουν δύο οι γύροι, αλλά τέλος πάντων. Το πιάνουμε όλοι έτσι? 1 από τους 3. Το 1/3 της κούρασης δηλαδή που θα λουζόταν έναν άλλο αγωνιζόμενος. Ακόμα και οι ΕΒ, τρέχουν 2 γύρους. Οι γυναίκες, έναν. Για την τιμή των όπλων, την εμπειρία και την συμμετοχή. Οκ, η αλήθεια είναι οτι μπορεί και να μην παλεύαμε οι περισσότερες δεύτερο γύρω (καλά, εγώ ούτε έναν). Και άρα, θα πρέπει να εκτιμούμε το γεγονός οτι αντί να το παίξουν σκληροπυρηνικοκάφροι διοργανωτές, δείχνουν μια κατανόηση και υποστήριξη στο γεγονός οτι θέλουμε να αγωνιστούμε.
Και όταν τρέχουν δύο γυναίκες, αν τερματίσουν και οι δύο, βραβεύονται και οι δύο. Σε φάση, έτρεξα και ήρθα δεύτερη.
Προσωπικά, έχω ένα κύπελλο στο δωμάτιό μου, σε ένα κουτί καλά κρυμμένο. Είναι το λεγόμενο "κύπελλο της ντροπής" μου. Μου το δώσανε όταν ΔΕΝ τερμάτισα στον έναν και μοναδικό αγώνα ΠΠΕ που συμμετείχα (βλακωδώς, και με άγνοια του τι σημαίνει ΠΠΕ). Και μου το έδωσαν σαν μπισκοτάκι. Τύπου "έλα μην στεναχωριέσαι, άλλη φορά θα τα καταφέρεις".
Ε λοιπόν, κάτι τέτοιο εγώ το εκτιμώ σαν κίνηση. Και δεν το παρεξηγώ, οτι δήθεν βγήκα δεύτερη. Ή οτι έκανα κάτι.
Αλλά ξεφεύγω πάλι.
Όταν λοιπόν έχεις μια κατηγορία όπου είναι ακόμα με λιγότερο από 5 συμμετοχές, αντιλαμβάνεται ο καθένας οτι είναι κάπως περίεργες οι συνθήκες, και οτι τέλος πάντων, συγχαρητήρια και μόνο για την συμμετοχή. Μπράβο στην 1η, μπράβο στην 2η, μπράβο και στην 3η της κατηγορίας. Και καλή συνέχεια, με καλύτερα αποτελέσματα!
Και πάω στις απονομές της ΑΜΟΤΟΕ για τους χωμάτινους αγώνες του 2011, για χάζι και για κερκίδα, μιας και θα βραβεύονταν φίλοι μου.
Και ενώ η κάθε κατηγορία, στο κάθε αγώνισμα (ΜΧ, Endruo, Trail Ride) βραβευόταν κανονικά, με χειροκρότημα, κερκίδα, χαβαλέ, όταν έφτασε η στιγμή βράβευσης της EW, σαν κάτι περίεργο να έγινε.
Πρώτη στην EW η Βασιλάκη Μάρω. Χειροκρότημα, ανεβαίνει η Μάρω.
Δεύτερη, η Κυριακοπούλου Πολυτίμη. Χειροκρότημα, ανεβαίνει η Τίμη.
Τρίτη, η Αγελαδοπούλου Λένα. Κάτι σαν χειροκρότημα, και ανεβαίνει ένας κύριος. Που δεν πάει στην σειρά βράβευσης, αλλά πάει και αρχίζει να διαφωνεί με τους ανθρώπους της διοργάνωσης.
Δεν πολυκατάλαβα τι και γιατί. Η βράβευση έγινε τέλος πάντων, σε Μάρω και Τίμη.
Χειροκροτήματα, χαμόγελα, και συνεχίστηκε η εκδήλωση.
Και διαβάζω μερικές μέρες μετά, οτι ο κύριος αυτός ήταν ο Μπογιάνογλου, που έχει την ομάδα με την οποία αγωνίζεται η Λένα, την MRT. Και οτι ανέβηκε να διαφωνήσει με -δεν κατάλαβα ακόμα τι ακριβώς.
Με το γεγονός οτι ενώ του είπαν οτι δεν θα υπάρξει κατηγορία γυναικών στο ΠΠΕ και άρα δεν θα υπάρξει βαθμολογία και βράβευση, τελικά υπήρξε? Και άρα?
Υπονόησε οτι αν ήξερε οτι θα γινόταν η βράβευση θα έβαζε την Λένα να τρέξει περισσότερους αγώνες για να κυνηγήσει καλύτερη θέση? Οτι η 3η θέση δεν της άξιζε?
Δεκτό. Μπορεί η Λένα αν έτρεχε σε περισσότερους αγώνες να είχε περισσότερες πιθανότητες για 2η ή 1η θέση. Τι να λέμε τώρα. Εδώ αν απλά οποιαδήποτε γυναίκα είχε το χρήμα να συμμετάσχει σε όλους τους αγώνες του ΠΠΕ και την αντοχή να τερματίζει 1 γύρο την φορά, θα έβγαινε 1η. Ασχέτως χρόνων.
Οπότε τι? Δεν άφησε την αθλήτριά του να παραλάβει το κύπελλο που της ανήκε για την συμμετοχή της στο ΠΠΕ 2011 επειδή τι? Επειδή δεν ήξεραν οτι αν συμμετείχαν πιο ενεργά, θα έπαιρναν καλύτερη θέση?
Κανονικά, στο επίπεδο που έχουμε οι γυναίκες οδηγοί στην Ελλάδα, θα πρέπει να τρέχουμε σε οποιονδήποτε αγώνα επειδή το γουστάρουμε και το θέλουμε - και μόνο γι'αυτό. Και όχι για να κυνηγάμε πλασματικές θέσεις. Αν είναι δυνατόν. Θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσγειωμένες, να χαλαρώσουμε λίγο, να διασκεδάζουμε, να μπορούμε να κάνουμε καναν χαβαλέ με τις επιδόσεις μας. Επαγγελματίες οδηγοί δεν μπορούμε να γίνουμε αυτή την στιγμή γιατί δεν υπάρχει στην Ελλάδα ο ανταγωνισμός που θα το επέτρεπε.
Η Ludivine στην Γαλλία πήρε την Γενική. Πάτησε στο λαιμό ΚΑΙ τους άντρες. Αυτή ναι, και ανταγωνισμό έχει, και επαγγελματίας είναι και μάγκας είναι. Εμείς εδώ, τι? Τσακωνόμαστε (ή άλλοι για εμάς) και γκρινιάζουμε για θέσεις και κύπελλα που ναι μεν είναι επιβράβευση των προσπαθειών μας, αλλά δεν μας κάνουν καλύτερες οδηγούς απ'ότι ξέρουμε μέσα μας οτι είμαστε.
Γιατί λοιπόν να μην μας αφήνουν απλώς να χαρούμε την οδήγηση και την συμμετοχή στον αγώνα, παρά χώνουν στην μέση τέτοια θέματα?
:/
* και να διευκρινίσω οτι όλα αυτά τα λέω και τα σκέφτομαι, εκτιμώντας το γεγονός οτι ο κύριος Μπογιάνογλου υποστηρίζει αγωνιζόμενους αθλητές, και το γεγονός οτι τέτοιες μέρες με την οικονομική κρίση και τις δυσκολίες, υπάρχουν γυναίκες που θέλουν ακόμα να τρέχουν σε αγώνες, με ο,τι θυσία σε χρόνο και χρήμα αυτό συνεπάγεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου