Το Σάββατο λοιπόν, καβάλησα. Βγήκα το βολτάκι μου δεν έχω παράπονο... Η αλήθεια είναι πως μετά από τόσο καιρό που είχα να καβαλήσω, μου έκανε εντύπωση που δεν σκοτώθηκα πουθενά, που δεν κουράστηκα και που οδηγούσα συνεχόμενα με καλή ροή, χωρίς να κουράζομαι και χωρίς να σέρνομαι.
Αξιοπρεπέστατη η σαββατιάτικη έξοδος, αμέ!
Αλλά είχε ρε παιδί μου μια λιακάδα... απ'αυτές που αν ξεκαβαλήσεις λίγο και βγάλεις και το κράνος, αρχίζεις να νυστάζεις λίγο...
Καθόμασταν μ'ένα παιδί, και το σχολιάζαμε... με εναλλάξ χασμουρητό. Ε κάναμε τις γύρες μας, κάναμε τέλος πάντων ο,τι ήθελε ο καθένας να κάνει και πήγαμε να λιώσουμε ο καθένας σπίτι του.
Τελικά για έναν εντουρά, φαίνεται πως δεν υπάρχει ιδανικός καιρός, πάντα για άλλο λόγο βέβαια !!!
Επίσης, ένα άλλο είδος "προπόνησης" που κάνω, είναι το indoors... ΠΟΛΥ ιδρώτας, αυτό έχω μόνο να πω...
Ναι ναι, όπως καλά καταλάβατε, έχω βρει πριβέ πιστάρα και κάνω εξάσκηση σε endurocross, καθώς επίσης και εντατική γυμναστική για αντοχή, ενδυνάμωση και ευλυγισία. Όχι Σαββατοκύριακα. Μεσοβδόμαδα κυρίως. Τα Σαββατοκύριακα είναι αφιερωμένα σε αλογάκια και βουνό. Ή τουλάχιστον, θα προσπαθήσω να είναι έτσι.
Περισσότερες λεπτομέρειες για την πίστα και το coaching σε επόμενο ποστ, για να έχω μαζέψει υλικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου