Δεν ξέρω αν πρέπει να το χρεώσω στο ζώδιό μου ή στον πατέρα μου. Διότι ως ζώδιο οφείλω να είμαι κυκλοθυμική και επίσης ως κόρη του πατρός μου, οφείλω εξ ίσου να είμαι κυκλοθυμική.
Μία ή άλλη πάντως, οτι είμαι, είμαι. Εντελώς. Την μια στα ουράνια, την άλλη στα πατώματα.
Έτσι λοιπόν και με το μηχανάκι. Υπάρχουν περίοδοι που το λατρεύω και βγαίνουμε κάθε ΣΚ - και ίσως και περισσότερο και υπάρχουν και κάτι άλλες περίοδοι - καλή ώρα τώρα, που το βλέπω σκεπασμένο και δεν μου κουνιέται βλέφαρο. Αταραξία και αποστασιοποίηση. Από τον τελευταίο αγώνα (Νοέμβρης?) μέχρι και πριν καμιά βδομάδα, πφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφ... μηχανάκι? τι μου λες τώρα, καλά είναι εκεί που είναι. Είχα τις προπονήσεις στην ιππασία και τα άλματα εκεί κάλυπταν την ανάγκη μου για αδρεναλίνη.
Είχα και την "δικαιολογία" οτι μου σκίστηκε το κάλυμμα της σέλας και άρα, μην βγω και το κάνω χειρότερα και μετά πρέπει να αλλάζω ΚΑΙ σέλα. Και παρήγγειλα κάλυμμα, και ήρθε και τώρα πρέπει να πάω να μου το αλλάξουν.
Αλλά... Τελικά, σαν να πετάρισε κάτι την προηγούμενη εβδομάδα. Σαν να άνοιξε τον μαγνήτη του το ακριδάκι μου και άρχισε σιγά και σιωπηλά να με τραβάει...
Αποτέλεσμα? Λέω να αρχίσω να ξαναβγαίνω τα Σάββατα, αρχής γενομένης από την αυριανή μέρα !!!
Βέβαια δεν έχω μεγαλεπήβολα σχέδια, ασκήσεις στα πιστάκια, γύρους στα πιτσάκια και ξανά μανά ασκήσεις και γύρους.
Και την άλλη βδομάδα, ίσως βγω και κανα βολτάκι παραέξω, μόνη ή με παρέα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου