Blood, sweat and tears

ή όπως θα έλεγε και ο Sakis, αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας...

Blood

Αυτή η αίσθηση της αιώρησης για δευτερόλεπτα, πριν το σώμα σου προσκρούσει πάνω σε κάτι σταθερό, και το κεφάλι σου τρανταχτεί τόσο, που νομίζεις οτι ακούς ένα κρακ πάνω από τα ιγμόρια, και λες πω ρε φίλε την γάμησα, κάτι έσπασα και θα μου στάξει εγκεφαλικό υγρό από την μύτη.

Αυτή η στιγμή που η μηχανή σε τινάζει και νοιώθεις το σβέρκο σου να διπλώνει, και όλη η ένταση της προσγείωσης να καταλήγει στο κεφάλι, και για ένα δευτερόλεπτο δεν βλέπεις μπροστά σου από το τράνταγμα - που νοιώθεις τον εγκέφαλό σου να στέκει μετέωρος για λίγο μέσα στο κρανίο σου και να πέφτει με βία μετά, προκαλώντας πονοκεφάλους και μούδιασμα στα χέρια.

Και οι μέρες μετά. Οι μια δυο μέρες που περπατάς χαμογελαστός, γιατί τίποτα δεν έχει και πολλή σημασία, μιας και το ξεχνάς εύκολα. Σου λένε κάτι, απαντάς ναι, συνεχίζεις, το έχεις ξεχάσει ήδη και δεν το ξέρεις καν οτι το ξέχασες. Για μια δυο μέρες, το μυαλό σου διακοπάρει αυτοβούλως.

Αυτές οι στιγμές, έχουν γεύση από αίμα. Γιατί δεν στάζει βέβαια εγκεφαλικό υγρό, αυτό είναι μόνο μια εικόνα φρίκης του μυαλού μου, αλλά τρέχει το αίμα ποτάμι. Όχι από την μύτη. Είναι τόσο πολύ, και το νοιώθω να τρέχει κατευθείαν στον λαιμό μου, καυτό, περίπου γλυκό, λίγο πηχτό. Με πνίγει, και όσο προλαβαίνω, το καταπίνω, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα, δεν μπορώ άλλο και σκύβω προσπαθώντας να βγάλω το κράνος, και αρχίζω να το φτύνω. Και δεν σταματάει, ο,τι κι αν κάνω, μέχρι που ζαλίζομαι, και όπως είμαι ήδη γονατισμένη, απλά ξαπλώνω στο πλάι, με το στόμα ανοιχτό, να φεύγει οτι μπορεί, στο χώμα.

Κυριολεκτικά αυτό που λένε, θα φτύσεις αίμα...

Sweat

Καλοκαιράκι. Τι καλά, παραλία, κοκτεηλάκια - ώπα σόρρυ, ΠΟΤΑΡΕΣ ήθελα να πω, συνοδευόμενες από φωτογραφίες με μπικίνι και σχόλια "ΖΩΑΡΑ". Αυτά δηλαδή βλέπω στο ίντερνετ. 

Το δικό μου καλοκαίρι επί του παρόντος, δεν είναι καθόλου άσχημο, ίσα ίσα είναι ΓΑΜΑΤΟ! αλλά η αλήθεια να λέγεται. Πολύς ιδρώτας βρε αδελφέ...

Ποτάμια για την ακρίβεια. Είτε επειδή κανονίσαμε πρωινή εντουράδα και γυρίσαμε σκασμένοι μετά από τέσσερις ώρες στο βουνό, για να πάρουμε αγκαλιά μια μπύρα και δυο τρία καλαμάκια (αγαπάμε Γαβριήλ), είτε επειδή προσπαθώ όσο μπορώ να βελτιώσω την οδήγησή μου και γυρίζω σαν τον ψυχασθενή, στους 35 βαθμούληδες Κελσίου, γύρω γύρω σ' ένα πιστάκι.

Υπάρχουν κι αυτές οι μέρες που δεν καβαλάω, αλλά κάθομαι στην βιβλιοθήκη - ναι εκεί αποφασίσαμε να εγκαταστήσουμε το μηχάνημα της αερόβιας, και κάθομαι εγώ, η γάτα και τα ακουστικά, και κάνουμε τα σετάκια μας. Και μηχάνημα, και κοιλιακούς, και ραχιαίους, και καθίσματα, και άνοιγμα της πόρτας να βγει η γάτα, και άλλες ασκήσεις, και ξανά σετάκια από την αρχή και άνοιγμα της πόρτας να μπει η γάτα γιατί βαρέθηκε έξω και θα την πνίξω μια μέρα... 

Να στάζει που λες ο ιδρώτας, υπό τους ήχους των μουσικών μου επιλογών και να απορώ εγώ, μα τι κάνω ο μαλάκας καλοκαιριάτικα, κάτι κάνω λάθος. Ταυτόχρονα όμως, να σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα. Έχω αργήσει. Για ο,τι κι αν θέλω να κάνω, έχω αργήσει ήδη, και πρέπει να προσπαθήσω πολύ, κάθε μέρα, για να προλάβω έστω και κάτι λίγο απ'όσα θέλω.

and Tears 

Χμ... Δάκρυα ε?

Εντάξει, δεν θα το παίξω θλιμμένη πριγκίπισσα, αλλά από την άλλη, το να πω οτι δεν έχει χυθεί δάκρυ στα γενικότερα πλαίσια της ενασχόλησής μου με τις μηχανές, θα ήταν ψέμα. 

Οι λόγοι, ποικίλουν. 

Δάκρυα θλίψης, όταν συνειδητοποιείς οτι οι σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους αρχίζουν να προσδιορίζονται από το χόμπι σου - παρά τις όποιες προσπάθειές σου για το αντίθετο.

Δάκρυα απόγνωσης, όταν σου κλέβουν το μηχανάκι μέσα από το σπίτι σου. Για άλλους το μηχανάκι είναι μέσο μεταφοράς από το σημείο Α στο σημείο Β. Για μένα το μηχανάκι είναι το μέσο μεταφοράς από ΕΔΩ σε κάτι που ονειρεύομαι. Φυσικά και έπεσε το δάκρυ κορόμηλο. 

Δάκρυα θυμού, όταν δεν έχεις την δύναμη να σηκώσεις το μηχανάκι, όταν έχουν κουραστεί τα χέρια τόσο πολύ που απλά πέφτεις σαν τον μεθυσμένο, δεξιά και αριστερά, και βρίζεις τον εαυτό σου από μέσα σου, και λες, γιατί δεν έκανα περισσότερη γυμναστική πιο πριν? Αυτά τα δάκρυα δυστυχώς, εύκολα παρερμηνεύονται από διάφορους "καλοπροαίρετους".
-Χαχα, κοίτα το κοριτσάκι κλαίει που έπεσε.

*Αντεγαμήσου*

Δάκρυα χαράς. Όχι ακόμα, όχι για μένα. Όπως επίσης, δεν έχει χυθεί δάκρυ στεναχώριας, για κάθε βλάκα που κάθεται και αντί να κοιτάει την δουλειά του, σχολιάζει "τα κορίτσια". Και τι κάναμε, και τι δεν κάναμε και πώς το κάναμε, και γιατί το κάναμε και σιγά τι κάναμε. Ουρτ ρε...

Playlist: Fun and Run

Track 3