a WannaBe Enduro Rider Girl: 4ος Αγώνας: Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και Κύπελλο Ν. Ελλάδος

ή αλλιώς, όλα τα καλά παιδιά μαζί, στην Χαλκίδα...

Στο mybike έχω γράψει δυο-τρία κατεβατά, σχετικά με τον αγώνα... θα ήταν μάταιη επανάληψη και στεγνό copy/paste να τα ξαναέγραφα εδώ, οπότε απλώς μεταφέρω τα λινκ με τις περιγραφές, στην περίπτωση που ενδιαφέρεται κανείς να διαβάσει πώς... επιβίωσα ενός αγώνα πανελληνίου πρωταθλήματος εντούρο.

Ω ναι, η δικιά σας το έπαιξε τοπ ράιντερ (εεχεμμμμμαχαχαχαχαχαχαχα) και να δηλώσει στο ΠΠΕ αντί για το Κύπελλο. Τώρα, οι λόγοι, είναι πολλοί και διάφοροι, αλλά δεν το μετανιώνω !!!

ΒΕΒΑΙΑ, μέχρι και το Σάββατο το μεσημέρι, δεν ήξερα αν θα έτρεχα ή όχι, αλλά ευτυχώς, η φανταστική μου αδελφή έδωσε λύση, πολλαπλώς.

1. Μου έκανε ψυχολογική συμπαράσταση
2. Μου έκανε το κατα δύναμη τεχνικό σαπόρτ
3. Κάναμε και κουτσομπολιό
4. Έκανε και τα πιάρ της!
5. Είδε και εκτίμησε το επίπεδο σκόνης σε έναν αγώνα εντούρο
6. Γνώρισε από κοντά Γρεβενοχονταίους, τα καλύτερα παιδιά !!!

Η περιγραφή...
Σάββατο
Κυριακή
Κυριακή - το ατύχημα
Κυριακή - τέλος
after the ride

Κάτι που δεν έχω γράψει αλλά όσο περνάνε οι μέρες, το συνειδητοποιώ σιγά σιγά. Αυτό που κέρδισα στον αγώνα αυτό ήταν αυτοπεποίθηση. Για δύο λόγους. Ο πρώτος, επειδή πέρασα ένα δύσκολο κομμάτι, παρά τα όσα μου λέγανε. Και η αλήθεια είναι, πως το περίμενα πιο δύσκολο. Ο δεύτερος, επειδή μπόρεσα να σηκώσω το 450. Γιατί δεν ήταν εύκολο. Δεν μπορούσα να το σηκώσω. Έπρεπε να βγάλω κράνος και θώρακα, να πάρω ανάσες, να ΣΚΕΦΤΩ το ΠΏΣ θα μπορούσα να το μετακινήσω, να προσπαθήσω ξανά και ξανά, και στο τέλος να τα καταφέρω μόνη μου.
Περίεργο άθλημα το εντούρο. Ενώ μπορεί να φέρει κόσμο κοντά και να δημιουργήσει φιλίες, όταν βρεθείς μόνος, νοιώθεις ΤΟΣΟ μόνος. Και το ερώτημα είναι...

Όταν βρεθείς μόνος με τον εαυτό σου, αντέχεις?

Εδώ ένα βιντεάκι που τράβηξε η Αλίκη-Νεφέλη, όσο περίμενα να μπω στην πρώτη ειδική