Μετά από κάποια ημέρα ταλαιπωρίας με το μηχανάκι, συνήθως έπεται μια γενναία μακαρονάδα, ένα γρήγορο μπάνιο και ένας απόλυτος ύπνος.
Επειδή όμως, είναι φορές που η ταλαιπωρία στο βουνό είναι κάπως μεγαλύτερη από άλλες φορές, και το σώμα μου διαμαρτύρεται με τον δικό του τρόπο, έχω αποφασίσει να το παρηγορώ και να το φροντίζω, ώστε να μην φτάσω μια μέρα στα σαράντα και να δείχνω σαν εξηντάρα...
Σώμα
Συνήθως το βράδυ της ίδιας μέρας που έχω βγει την κουραστική εντουράδα, είμαι πολύ κομμάτια για να κάνω κάτι το ιδιαίτερο και η αλήθεια είναι πως πέρα από ένα καλό scrub και μια ενυδατική μετά, συνήθως δεν έχει άλλες απαιτήσεις. Απλό ντουζάκι λοιπόν, και ταυτόχρονο τσεκάρισμα για το πού έχω μελανιές, πού έχω κοκκινίλες, πού έχω γρατζουνιές, πληγές ή άλλα χτυπήματα. Αναλόγως της περίστασης, μετά το μπάνιο βάζω το σχετικό φάρμακο, κρέμα, αλοιφή ή σπρέυ. Να'ναι καλά το φαρμακείο του μπαμπά, που του το αδειάζω κρυφά μια στο τόσο...
Χέρια / Πόδια
Όταν για πολλές ώρες φοράω τις μπότες μου, στο τέλος της ημέρας, τα πόδια μου με πεθαίνουν. Όσο ελαφριές και αν είναι οι γυναικείες Thor μπότες, όταν επί 5 ώρες πατάς, σηκώνεσαι, σπρώχνεις, τρέχεις, κάνεις και ράνεις, όταν τις βγάζεις, τα πόδια σου θα είναι 1. πρησμένα και 2. κουρασμένα.
Το ίδιο ισχύει και για τα χέρια μου, που δεν συζητάω για το οτι έχω αποκτήσει σοβαρή πάπια στον πήχη μου (κοντεύει να γίνει χήνα!), αλλά ο καρπός και τα δάχτυλα μου είναι επίσης πρησμένα, κουρασμένα και βαριά.
Έχω βρει λοιπόν την απόλυτη λύση και παρηγοριά.
Βήμα 1: ταμπουρώνομαι στο δωμάτιό μου με τα απαραίτητα πράγματα, και ξεκαθαρίζω σε όλους να μην με ενοχλήσει κανείς.
Όταν λέω απαραίτητα, εννοώ μια λεκάνη για τα πόδια, δύο μπωλάκια για τα χέρια (ε τι, μια το ένα, μια το άλλο?), και ένα μίγμα από χοντρό αλάτι και μαγειρική σόδα. Επειδή ο μπαμπάκας τυχαίνει να έχει στο φαρμακείο του και αιθέρια έλαια ευκαλύπτου, του τα βουτάω κι αυτά.
Βήμα 2: Βάζω στην λεκάνη και τα μπωλάκια χλιαρό ή ζεστό νερό, ρίχνω λίγο από τον ευκάλυπτο, ρίχνω το μίγμα και βουτάω.
Βήμα 3: λιώωωωωωωωωωωνω για όση ώρα θέλω, και από πίσω παίζει κι ένας Σοπέν. Η σόδα και το χοντρό αλάτι αφρίζουν και όταν ξεπλύνω χέρια και πόδια, τα νοιώθω τουλάχιστον 5 κιλά πιο ελαφριά. Απίστευτα υπέροχη αίσθηση!
Το μόνο μείον σ'αυτή την διαδικασία είναι η γάτα μου. Αφ'ενός γιατί δεν αφήνει περιθώριο να μην της ανοίξω να μπει στο δωμάτιο, και αφ'ετέρου, γιατί κάνει βλακείες. Την μια πάει να πιει από τα νερά, την άλλη πηδάει πάνω μου, την τρίτη, θέλει να βγει... Μια μέρα, θα το σφάξω αυτό το ζωντανό...
Πρόσωπο
Τι να πω εδώ... Οτι το δέρμα μου γίνεται χάλια? Ιδρώνω, ανοίγουν οι πόροι, μπαίνει μέσα όοοοοοοοοοολη η σκόνη, βάζω/βγάζω κράνος και μου γρατζουνάει το δέρμα και το ερεθίζει. Γενικά, χάλια.
Οπότε το βράδυ πλένω το πρόσωπό μου με ένα peeling σαπουνάκι - μπας και φύγει λίγο το χώμα, τα νεκρά κύτταρα και δεν ξέρω γω τι άλλο μπορεί να είναι πάνω μου, και βάζω μια μάσκα καθαρισμού της Apivita με πράσινο άργιλο, μπας και καθαρίσει και κανας πόρος και αναπνεύσει το δέρμα.
Την αφήνω κανα 10λεπτο, κατά την διάρκεια του οποίου, μοιάζω με πρασινοπρόσωπο τέρας, και αφού την ξεβγάλω, βάζω μια ενυδατική κρέμα και γραμμή για το κρεββάτι.
Το επόμενο βράδυ, βάζω μια ενυδατική μάσκα, επίσης της Apivita. Αναλόγως πόσο χάλια είναι η κατάστασή μου, μπορεί να είναι εντατικής ενυδάτωσης (με αγγούρι) ή θρέψης (με στάρι).
Μαλλιά
Δυστυχώς, για τα μαλλιά μου το μόνο που κάνω είναι προληπτικές κινήσεις και από φροντίδα μετά, τίποτα το ιδιαίτερο (κλασσικά, σαμπουάν/κοντίσιονερ). Ξέρω ξέρω, θα πρεπε να τους έβαζα καμιά μάσκα κλπ... αλλά ειλικρινά πείτε μου, πόσες μάσκες να αντέξω η έρμη?
Τέλος πάντων. Το ελάχιστο λοιπόν που κάνω, είναι να πιάνω τα μαλλιά μου μια γαλλική κοτσίδα, ώστε να μην τραβιούνται και σπάνε οι τρίχες με το βάλε/βγάλε του κράνους, και να αποφεύγω όσο γίνεται την ταλαιπωρία τους από αέρα και σκόνη και άρα την ψαλίδα. Γιατί αν τα αφήσω με απλή αλογοουρά 2-3 φορές, τότε μέχρι την βάση του κρανίου μου, το μαλλί μου θα γίνει όσο κατεστραμμένο μπορεί. Ε και κανένα κοριτσάκι δεν το θέλει αυτό, σωστά?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου